Social Networking กับการจ้างงาน

ตอนที่ได้ยินคำว่า ‘Social Networking’  ใหม่ๆ เมื่อสามถึงสี่ปีที่แล้ว ผมก็คิดแค่ว่ามันเป็นกระแสของเว็บยุคใหม่ที่น่าศึกษา ในเมืองไทยตอนนั้นก็เริ่มมีเว็บประเภทดังกล่าวเข้ามาให้คนไทยใช้กันบ้างแล้วเช่น Hi5.com, Friendster.com หรือเว็บของคนไทยอย่าง Friends.co.th ก็มีให้ใช้มานานมากๆ แล้ว

แต่น่าเสียดายว่าถึงเว็บจะมีประโยชน์มากๆ แต่เว็บไทยเราก็ขาดการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ระยะหลังพอผมเข้าไปก็ดูเงียบๆ ทำให้ไม่ค่อยน่าใช้เท่าสมัยเปิดใหม่ๆ ทั้งที่ตอนแรกผมเจอเพื่อนผมในนั้นเยอะกว่า Hi5 ด้วยซ้ำ คนที่ได้ประโยชน์จากตรงนี้ก็คือเว็บฝรั่งแบบ Hi5 ที่ครองตลาดเมืองไทยไปแล้ว ทั้งที่ feature ที่มีในเว็บก็ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นกว่าคู่แข่ง แต่คนไทยก็ใช้ Hi5 กันทุกเพศทุกวัย ทุกชนชั้น เรียกได้ว่าตั้งแต่บุคคลระดับสูงในราชนิกูล บุคคลที่มีชื่อเสียง ดารา นักแสดง ยันคนธรรมดาเดินดินทั่วไป ก็สามารถ ‘connected’ ถึงกันได้ตลอด จนนาทีนี้เว็บประเภทเดียวกันก็เกิดขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันแถมแซงหน้ารุ่นพี่ไปเสียอีกจนกระทั่งมีบริษัทอินเทอร์เน็ตขนาดใหญ่มาขอร่วมงานมากมาย ไม่ว่าจะเป็น Facebook.com ที่ Microsoft ขอซื้อหุ้นจำนวนเล็กน้อยเพื่อแลกสิทธิ์ในการขายโฆษณา หรือจะเป็น Yahoo! ที่ขายโฆษณาให้กับ Bebo.com
และประเด็นที่น่าสนใจเท่าที่ผมรู้ๆ มาก็คือ เดี๋ยวนี้ก็มีข่าวประเภทที่ว่าฝ่าย Hr หรือแม้กระทั่ง Head hunter ของบริษัทต่างๆ ทั้งไทยทั้งเทศ จะดูความสามารถ ก่อนจะจ้างใครสักคนก็เข้าไปอ่านบล็อกหรือเว็บไหนก็ตามที่มีข้อมูลส่วนตัวของว่าที่พนักงานคนนั้นๆ ก่อน  เพราะในมุมมองของ Hr เขาจะมองว่า Social Networking มันเกี่ยวกับบุคลิกภาพที่แท้จริงของคุณ เพราะคนส่วนใหญ่ก็จะพรีเซนต์ตัวเองผ่านทาง Social Networking ด้วย เผลอๆ จะดูได้ลึกกว่าพวก Professional Social Networking อย่าง Linkedin.com ในบางแง่มุมด้วยซ้ำ