เรื่องของพ่อ

วันนี้ขอนอกเรื่องอินเทอร์เน็ตสักวันนะครับ เรื่องส่วนตัวบ้าง อย่าว่ากันนะ!

ถึงปลายปีทีไร ผมชอบจับเอาอารมณ์ของคนรอบๆ ตัวมาเขียนบล็อกทุกที อย่างเมื่อวันพ่อที่ผ่านมา ผมไปงานวันชาติ/วันพ่อที่สถานทูตไทยในสิงคโปร์ หลายคนชอบถามว่า “มาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้คิดถึงครอบครัวบ้างหรือเปล่า?” คำถามดีนะครับ ผมไม่ได้ ‘นั่งคุย’ กับพ่อแม่ผมนานมากแล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นการคุยทางโทรศัพท์ในเรื่องธุระปะปังทั่วๆ ไป ไม่ได้มีอะไรพิเศษ วันนี้ผมอยากเขียนถึงครอบครัวผมสักหน่อย โดยเฉพาะ ‘พ่อ’ สักหน่อย ถึงผู้ชายคนนี้จะเข้าอินเทอร์เน็ตบ้าง แต่ผมเชื่อว่าแกไม่เคยอ่านบล็อกนี้ ไว้วันไหนจะพิมพ์ไปให้แกอ่าน

เวลาเราพูดถึงพ่อของเรา หลายคนคงนึกถึงเรื่องราวความประทับใจดีๆ ที่พ่อเราเป็นฮีโร่ของเรา เป็นพระในบ้านของเรา เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีๆ ของเรา แต่ครอบครัวผมอาจจะแตกต่างไปในบางลักษณะ เพราะคุณพ่อเป็นข้าราชการมาตลอดชีวิต สมัยหนุ่มๆ แกจบธรรมศาสตร์แล้วบินไปเรียนต่อที่อเมริกาในสาขารัฐศาสตร์ที่ Utah จบกลับมาแกก็เข้ากระทรวงมหาดไทย เริ่มจากการเป็นปลัดอำเภอที่ราชบุรี ไต่เต้าขึ้นมาเรื่อยๆ ด้วยเวลากว่า 30 ปี ทำให้ผมไม่ได้เติบโตมากับพ่อของผมเท่าไหร่ ส่วนใหญ่แม่ของผมจะเล่าให้ฟังว่าพ่อทำอะไรที่ไหน (หรือบางทีก็แอบบ่นเรื่องความจู้จี้จุกจิก และความเป็นคน ‘เนี้ยบ’ ของพ่อ) แล้วนานทีปีหน ก็จะพาผมไปหาพ่อที่ต่างจังหวัด อาศัยว่าแกโทรมาหาผมกับพี่สาวเรื่อยๆ ไม่งั้นป่านนี้ลูกชายคนเดียวของพ่ออาจจะคุยกับพ่อไม่รู้เรื่องเลยก็ได้

ทุกครั้งที่ไปหาพ่อ ผมจะเห็นว่าแกกำลังทำงานอย่างหนัก ซึ่งก็คุ้มนะครับ เพราะท้ายที่สุดแกก็ได้เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดในจังหวัดที่แกเติบโตมา ผมว่ามันเป็นอะไรที่น่าภูมิใจมากๆ ผมยังจำภาพที่พ่อก้มลงกราบที่เท้าคุณปู่แล้วน้ำตาซึมแล้วพูดเบาๆ กับปู่ว่า “พ่อครับ ผมกลับมาแล้ว กลับมาดูแลพวกเราทุกคนในจังหวัด ที่บ้านเรา…” ด้วยน้ำเสียงเครือๆ และรอยน้ำสองสามหยดบนรองเท้าของคุณปู่

จากวันนั้นเวลาล่วงเลยมาเกือบสิบปี คุณพ่อผมพักผ่อนสบายๆ อยู่ที่หมู่บ้านชานเมืองที่แกสร้างขึ้นมา ญาติสนิทมิตรสหายใครรักชอบแกก็มาซื้อบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับพ่อผม พ่อผมจะถามประจำว่าเมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อสักที…ไว้ก่อนนะครับพ่อ วันไหนก็วันนั้นแหละ เดี๋ยวพาเจ้าหล่อนไปหาเลยดีไหม

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ผมเพียงแต่จะบอกว่าผมดีใจที่ได้เป็นลูกของเขา แม้ว่าการมองโลกของพ่อกับของผมจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง พ่อเป็นข้าราชการสังกัดมหาดไทยตลอดชีวิต มีเรื่องหนักของบ้านเมืองต้องคิดมากมาย ตอนนี้เกษียณแต่ก็มีความสุขกับหลานๆ ผมเป็นพนักงานบริษัทเอกชนต่างชาติ กำลังเติบโตและก้าวหน้าตามลำดับ มุมมองชีวิตเราย่อมต่างกัน

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เรา tune กันติดตลอดก็คือความรู้สึกหวังดีที่เรามีให้กัน สุขสันต์วันพ่อแบบเลทๆ ครับ…