ใครชอบอ่านหนังสือแนวอัตชีวประวัติบ้างครับ ผมล่ะเป็นคนหนึ่งที่ชอบและอยากจะบอกว่าคุณ ๆ ที่ไม่ว่าจะชอบอ่านหนังสือมากน้อยแค่ไหน ก็น่าจะเริ่มต้นด้วยแนวนี้นะครับ
สาเหตุที่ผมชอบหนังสือแนวอัตชีวประวัติมากที่สุด เพราะมันสร้างและกระตุ้นให้เกิดแรงบันดาลใจจะทำอะไรใหม่ ๆ ดี อย่างเวลากำลัง down พอได้อ่านแล้วก็ Yes! เราต้องทำได้ ผมทำแบบนี้เป็นประจำครับ คล้าย ๆ สะกดจิตสร้างความเชื่อประเภท “Can do attitude” อย่างหนึ่งเหมือนกัน อย่างล่าสุดนี้ซื้อหนังสือ “ต้องเป็นที่หนึ่งให้ได้” ของคุณบัณฑิต อึ้งรังษี วาทยากรคนดัง (ที่หลาย ๆ คนคงรู้จักจากโฆษณาเหล้ายี่ห้อหนึ่งเจ้าของคำพูด “คนไทยทำอะไรไม่แพ้ชาติใดในโลก ถ้าเราเชื่อมั่นและฝึกฝนเหมือนเส้นทางสู่คาร์เนกี้ฮอลล์ ซ้อม ซ้อม และก็ซ้อม”)ตอนที่ซื้อ คุณบัณฑิตมาแจกลายเซ็นในงานมหกรรมหนังสือฯ ด้วย แกเซ็นให้ผมว่า “แด่ ปอง Dream Big!!-บัณฑิต อึ้งรังษี” ผมยืนคุยกับแกอยู่ประมาณ 2-3 นาที
ผม – ผมชื่นชมพี่จริง ๆ ครับ ที่จริงผมซื้อหนังสือพี่มาแล้วล่ะครับ ที่บ้านก็มีเล่มหนึ่ง นี่มาซื้ออีกเล่มเพราะลายเซ็นแท้ ๆ
บัณฑิต – ฮ่า ๆ ๆ ขอบคุณครับ
ผม – พี่ครับ ถามอะไรหน่อยสิครับ
บัณฑิต – ได้สิครับ ถามมาเลย!
ผม – พี่เคยล้มเหลวไหม
บัณฑิต – เคยสิครับ เคยท้อด้วยนะ แต่เราต้องฝันให้ใหญ่ ถ้าเราคิดว่าเราทำได้ และรู้วิธีที่จะไป มันก็ต้องทำได้ ฝันให้ใหญ่ไว้
ผม – แล้วถ้าผมทำตามฝันไม่ได้ล่ะครับ
บัณฑิต – ความฝันของคนเรามีได้เป็นร้อย ๆ ฝันนี่ครับ ไม่ใช่ว่าเราไม่สำเร็จในฝันนี้ แล้วเราจะทำฝันอื่นให้เป็นจริงไม่ได้
ผมเดินกลับบ้านในใจคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเราต้องทำให้ได้ ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ถ้าเราพยายาม เพราะท้ายที่สุดถ้าเราทำเต็มที่ (เต็มที่จริง ๆ นะ ไม่ใช่มานั่งพูดปลอบใจตัวเองทีหลัง) เราก็จะไม่เสียใจที่ได้ทำแล้ว
ขอบคุณนะครับคุณบัณฑิต
ฮาๆ ในเมื่อบอกแบบนี้แล้ว งั้นก็ต้องเอาไปอีกประโยคหนึ่งของโฆษณาเหล้ายี่ห้อเดิม “ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ”
ดูเหมือนพี่ปองกำลังคิดจะทำอะไรบ้างอย่งที่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ สู้ๆ น่ะครับ
ส่วนผมก็พยายามบอกตัวเองตามประโยคหลัง เพราะตอนนี้ก็มีแต่เพียงแค่ความฝันอยุ่
ขอบคุณนะครับคุณบัณฑิต และก็ขอบคุณพี่ปอง จากบทสนทนาครับ