Blog Tag Game

นั่งทำงานอยู่ดึก ๆ คนเดียวกำลังเหงา คุณป้อม สยามทูยู ทักเข้ามาถามว่าโดน Tag หรือยัง ผมก็เอ๊ะ อะไรฟะ Tag มันคืออะไร ที่ผมเข้าใจคร่าว ๆ ก็คือ พูดง่าย ๆ ก็คือเขียนเรื่องความลับ (ที่พอเปิดเผยได้บ้าง)มาสัก 5 ข้อที่บอกความเป็นตัวเรา แล้วทำเหมือนจดหมายลูกโซ่ เขียนถึงคนที่เราอยาก Tag ไปอีก 5 คน ก็จะทำให้คนใน blog รู้จักกันมากขึ้น

ต้นตำหรับเขาว่าไว้อย่างนี้ครับ
Turns out there is a game of Blog-Tag going around the blogosphere in which bloggers are sharing five things about themselves that relatively few people know, and then tagging five other bloggers to be “it.”

คุณป้อมก็บอกว่า เอ้อ งั้นผม Tag เลยนะ เอ้าโดน Tag มาแล้วก็ต้อง Tag ต่อไป ว่าแต่จะ Tag ใครต่อดีล่ะ อิอิ ชักสนุก

1 ผมกับตั๊ก บงกชเป็นลูกพี่ลูกน้องคนละสายกัน – นามสกุลของผมคือ “คงมาลัย” เวลาไปไหนมาไหน คนมักจะทักว่าเป็นอะไรกับน้องตั๊ก บงกช คงมาลัย ผมต้องคอยตอบอยู่เรื่อย ๆ ว่า เป็นญาติห่าง ๆ เพื่อรวบรัดตัดความ (หรือบางทีกวน ๆ ก็ตอบไปเลยว่าเป็นสามีภรรยากัน)แต่ที่มาที่ไปคือ สมัยที่คุณปู่ผม ซึ่งเป็นคนตั้งนามสกุล “คงมาลัย” ขึ้นมา เกิดจากท่านนำเอาชื่อของคุณทวด”คง ” กับคุณทวด”มาลัย” มารวมกันเพื่อเทิดทูนคุณบิดามารดา คุณปู่มีน้องชายที่รู้จักนับถือกันมานาน แกเพิ่งมาจากเมืองจีน (ซึ่งเป็นปู่คุณตั๊ก บงกช)ก็ขอใช้นามสกุลร่วมด้วย คุณปู่ผมก็แต่งงานมีลูกมีหลาน หลานตั้งยี่สิบกว่าคนใช้นามสกุลนี้เกือบหมด ส่วนคุณปู่น้องตั๊กก็ต่างไปแต่งงานมีลูกมีหลานเหมือนกันและหลาน ๆ ของแกก็ยังคงใช้นามสกุลคงมาลัยเหมือนกันจนถึงทุกวันนี้ – สรุปแล้วก็คือ เป็นลูกพี่ลูกน้องแบบห่าง ๆ คนละสายคนหนึ่ง

2 ผมเคยเป็นพ่อหมอไพ่ยิปซี – ผมเป็นคนที่มีลางสังหรณ์ค่อนข้างมาก มักจะมีคนทักว่าดวงอย่างนี้ดูดวงได้เลยนะ ผมโดนอยู่อย่างนี้อยู่เรื่อย ๆ วันหนึ่งก็เลยอยากรู้เรื่องการตรวจสอบดวงชะตาขึ้นมา เลยไปเรียนศาสตร์การดูไพ่ยิปซี หรือไพ่ทาโร่ต์มาจากอาจารย์หลายสำนัก รวมถึงอาจารย์ที่จบมาจากอิตาลี ที่แกจบมาจากสมาคมโหรที่อิตาลีด้วย หัดดูอยู่หลายปี พอตบะแก่กล้าก็ดูเป็นอาชีพเสริมอยู่พักหนึ่ง ดูดวงให้ดารา นักร้อง ดีเจ celebrity ไฮโซไฮซ้อดูมาหมด เคยดูสูงสุดอยู่ครั้งละ 500-1000 บาท ทุกวันนี้ที่บ้านผมยังมีตำหรับตำราด้านนี้อยู่ นาน ๆ ทีก็เอามาเช็คดวงชะตาตัวเอง และเพื่อน ๆ บ้างเป็นบางครั้งบางคราว

3 ผมเคยเป็นกิ๊กสมัยอนุบาลกับเจี๊ยบ โสภิตนภา ทัพพะรังสี นางเองหนังกุมภาพันธ์ สมัยเด็ก ๆ ผมต้องเรียนโรงเรียนราชินีบน ซึ่งเป็นโรงเรียนผู้หญิง เพราะคุณแม่สอนอยู่ ตอนอนุบาลหนึ่งและอนุบาลสองมีเพื่อนร่วมชั้นคือ เจี๊ยบ โสภิตนภา ทัพพะรังสี จำได้ว่าเจี๊ยบเป็นคนที่สวยที่สุดในห้อง น่ารักสุด ๆ ด้วยความหัวงู่แต่เด็กก็เลยจีบ เดินไปส่งหน้าโรงเรียนทุกวันเลย เป็นความรักแบบ puppy love น่ะครับ โตขึ้นมาเจอเจี๊ยบอีกทีตอนเรียนเอแบค แล้วล่าสุดเมื่อตอนเขาแต่งงานกับเบียร์ ก็โทรไปยินดีกับเขามาด้วย ไม่รู้ว่าเจี๊ยบจะจำผมได้แค่ไหน

4 ผมชอบอ่านพล นิกร กิมหงวนมาก จำได้ว่าช่วงปิดเทอมสมัยเด็ก ๆ อ่านแต่พล นิกร กิมหงวน เป็นสิบ ๆ เล่ม อ่านเป็นบ้าเป็นหลัง ชนิด ตื่นเช้ามาตีห้ามาอ่าน อ่านเสร็จกินข้าว อ่าน กินข้าว อ่าน อาบน้ำ อ่าน กินข้าว อ่าน นอน ตื่น อ่าน เป็นอยู่อย่างนี้พักใหญ่ จนตอนหลังเริ่มมีวิดีโอเกมส์มาเปลี่ยนความสนใจของผมไปจากนิยายของท่าน ป.อินทรปาลิต

5 ผมเกลียดฟัก และบวบเข้าไส้ สมัยเด็ก ๆ ตอนเรียนอนุบาล ครูประจำชั้นเห็นผมไม่ชอบกินผัก ด้วยความหวังดีเลยบังคับให้ผมกินผัก แต่บังคับเท่าไหร่ผมก็ไม่ยอม จนวันนึงแกบ้าเลือดขึ้นมาเอาแกงฟัก และบวบใส่ช้อนยัดปากผม สั่งให้กินให้หมด ผมดิ้นแด่ว ๆ อ้วกออกมาหมด ร้องไห้ลั่นโรงอาหาร โตขึ้นมาพอจะกินผัก ผมต้องถามก่อนทุกครั้งว่าถ้ามีฟักหรือมะเขือให้เอาออกด้วย ไม่งั้นกินไม่ได้ กลายเป็นโรคจิตอ่อน ๆ ไปเลย