นิทานน้องหมา

สมัยเด็กๆ ที่บ้านผมเลี้ยงหมาตัวนึงครับ ชื่อ Lazzie (อ่าน แลซ-ซี่) น้องฉลาดมากครับ ฉลาดถึงขนาดที่ว่าคุณยายผมใช้ให้ไปจ่ายตลาดแทนก็ได้ เพราะปกติเวลายายไปเดินตลาดก็จะพา Lazzie ไปด้วย เค้าก็เลยจำทางได้ ตลอดจนแม่ค้าในตลาดก็จำหน้าได้

ฟังดูเกินจริงมากนะ แต่มันจริงครับ (ถ้าคุณยายผมไม่เล่านิทานหลอกหลานนะครับ 555)

เรื่องมันเกิดจากว่าวันนึงคุณยายผมไม่สบาย เลยลองปล่อย Lazzie เดินไปคน (ตัว) เดียว โดยเอาตะกร้าคล้องคอ หย่อนเงินเอาไว้ในนั้น พร้อมกับเขียนรายชื่อของในตลาดที่ต้องการ แล้วบอกน้องให้ไปเดินรอบตลาด

Lazzie เค้าก็ไปครับ

พอไปถึงตลาดแม่ค้าที่สนิทกับคุณยายก็จะจำได้ว่า Lazzie เป็นมะหมาของคุณยายก็เลยเห็นตะกร้าและ Shopping list พร้อมเงิน ก็เลยจัดการเอากับข้าวใส่ไว้ให้

ด้วยความฉลาดเฉลียว Lazzie เลยเป็นที่รักของทุกคนในบ้าน หลังจากนั้นบ้านผมเวลาจะเลี้ยงหมาตัวใหม่กี่ตัวๆ ก็ลืมเค้าได้ยากครับ ถึงขั้นต้องตั้งชื่อ Lazzie ทุกตัวกันเลยทีเดียว