เวลาเราๆ ท่านๆ ไปงานอีเวนท์ของคนดิจิทัลในบ้านเรา บางทีเจอคน geekๆ nerdๆ ก็ไปไม่เป็น ชวนคุยไม่ถูก เพื่อให้ประสบการณ์โดยรวมในการไปเยี่ยมชมงาน Digital event ต่างๆ ของคุณราบรื่น นี่คือสิ่งที่ผมแนะนำให้ทำ 5 ข้อ
5 สิ่งที่ควรปรับปรุงใน Press Release ไทย
5 อุปนิสัยออนไลน์แบบไทยๆ (ล่ะมั้ง?)
ก็แค่ปิ๊งแว๊บหนึ่งนะครับ บางคนอาจจะเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วยก็ได้ เขียนเล่นๆ ครับ
- ใจดี ขี้สงสาร – ผมว่าคนไทยจริงๆ นะครับ ยังจำได้ว่าสมัยเด็กๆ เมื่อสมัยพระเจ้าเหาเวลาเราเดินริมถนน เจ้าของบ้านที่อยู่ตรงป้ายรถเมล์นั้นก็เอาเก้าอี้มาให้คนนั่งบ้าง มีตุ่มน้ำให้ตักดื่มมาถึงสมัยนี้ คนไทยบนโลกออนไลน์ต่างช่วยแชร์เบอร์บัญชีทุกครั้งที่มีคนน่าสงสาร หมาแมวถูกทำร้าย คุณยายที่ลูกไม่เหลียวแล ฯลฯ จนหลายครั้งก็มีมิจฉาชีพฉกฉวยโอกาสเหล่านั้นท่ามกลางความใจดีขี้สงสารของเรา แต่ก็เพราะความน่ารักแบบนี้แหละที่ยังทำให้เมืองไทยยังอยู่กันได้ไม่ใช่หรอกหรือ?
- เรียกร้องความเป็นกันเองสูง – เราพร้อมจะเรียกทุกคนว่า พี่ ป้า น้า อา ลุง ป้า เฮีย ซ้อ โดยที่เราไม่รู้จักเขา แม้กระทั่งในขณะที่ติดต่อธุรกิจ เราก็ใช้คำเหล่านี้ ถ้าเราไม่ค่อยใช้คำเหล่านี้กับคู่สนทนาสิ กลับกลายเป็นเรื่อง จะว่าไปอาจไม่ใช่แค่เมืองไทย แต่ในเอเชียหลายๆ ประเทศก็เป็นแบบนี้ในโลกออนไลน์ก็เช่นกัน เราจะเห็นได้ว่าคนที่แทนตัวเองด้วยสรรพนามเหล่านี้จะรู้ดูอบอุ่น เข้าถึงง่าย ไม่เจ้ายศเจ้าอย่าง และเมื่อมีคนมาทักคุณบนโลกออนไลน์ ถ้าคุณไม่ทักกลับสิครับ มันคงเป็นเรื่อง (ในวันที่ระบบแชทต่างๆ โชว์ status ว่า “อ่านแล้ว”)
- หัวเราะแล้วทุกอย่างจะดูซอฟต์ลง – เวลาคุยกันตัวอักษรจะไม่ค่อยสื่ออารมณ์ บางครั้งไม่อยากให้อารมณ์ของการคุยมันเครียดเกินไปก็ใส่ emoticon, sticker ยิ้มแล้ว แต่ยิ้มแล้วก็ยังมีบางคนคิดได้ในมุมกลับว่า “ยิ้มเยาะเย้ย” หรือ “ยิ้มแสยะ” ไปได้อีก ดังนั้นถ้าใส่เลข 555555 เข้าไปก็จะดูซอฟต์ลง
- Hashtag ไม่ได้มีไว้สืบค้นย้อนหลัง แต่มีหน้าที่บอกอารมณ์ – หน้าที่ที่แท้จริงของ Hashtag บน Social Media คือการไว้สืบค้นย้อนหลัง เช่น เราโพสต์อะไรก็ตามแล้วติด #60dayschallenge นั่นหมายความว่าเราอยากให้คนที่ติดตามเราสามารถติดตามได้ว่าเราเคยพูดเรื่องนี้ไปแล้วกี่ครั้ง มีภาพที่เราเคยแท็กอันนี้ก็จะสืบค้นได้ แต่คนไทยมักใช้ในทางอื่น เช่น #พี่ขาหนูขอโทษ #ชีวิตดี๊ดี อะไรแนวนี้
- เราใช้มือถือเป็นอาวุธกันมากขึ้น – หนึ่งในสิ่งที่เราเกรงว่าจะสูญเสียไปมากที่สุดในชีวิตก็คือ ชื่อเสียง เกียรติยศ คนยุคนี้จึงเริ่มมีการใช้กล้องมือถือแอบถ่ายขณะที่ตัวเองกำลังพูดคุยกับบุคคลที่เราต้องการความจริงจากเขามากที่สุดเช่น ฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ เจ้าหน้าที่ตำรวจ (เผื่อเขาไม่พูดความจริง) เพื่อปกป้องตัวเอง ส่งผลให้เราเริ่มเห็นคลิปดราม่ามากขึ้น เพราะสมัยก่อนเทคโนโลยีไม่พร้อมแบบสมัยนี้
เขียนอ่านกันเล่นๆ นะครับ มีอะไรคุยกันได้!
เราเป็น City boy, City girl เกินไปหรือเปล่า?
เมื่อสัปดาห์ก่อนผมมีโอกาสเดินเล่นช่วงหัวค่ำย่านสาทร สิ่งที่ผมทำคือหน้าด้านหน้าทนถามพ่อค้าแม่ค้าที่ยืนขายของอยู่ใต้ร่มริมทางว่า “ใช้เน็ต หรือใช้แอปอะไรอยู่บ้างครับ” ส่วนใหญ่จะตอบผมว่า “แอปคืออะไร?” “เน็ตคืออะไร” ผมเลยถามต่อว่าแล้วใช้มือถือทำอะไรบ้าง พ่อค้าแม่ค้าตอบ “เล่นไลน์ เล่นเฟซ” อะไรกันนี่?
อ่านเพิ่มเติม “เราเป็น City boy, City girl เกินไปหรือเปล่า?”
ทำสิ่งที่ควรต้องทำ ข้อคิดจาก The Intern
วันนี้ภรรยาชวนไปดูหนังเรื่อง The Intern ตามที่หลายๆ คนรีวิวกันเอาไว้ว่าหนังดีน่าดู พอจบเดินออกมาจากโรงก็เห็นด้วยครับว่าเป็นหนังที่ทำให้เสาร์ อาทิตย์นี้ของเราไม่เสียเปล่าเลยจริงๆ
The Intern เป็นเรื่องราวของ เบน วิทเทเกอร์ (Robert De Niro) ชายวัย 70 ปี ผู้ไม่ต้องการใช้ชีวิตหลังเกษียณให้หมดไปวันๆ เขาจึงมาสมัครเป็นพนักงานฝึกหัดในบริษัทเว็บไซต์ด้านแฟชั่น ซึ่งก่อตั้งและบริหารโดย จูลส์ ออสติน (Anne Hathaway)
การชี้วัดเชิงคุณภาพ
นักการตลาดทุกคนน่าจะคุ้นเคยกับการวัดผลด้วยตัวชี้วัดความสำเร็จ หรือที่ติดปากกันว่า KPI แต่หนึ่งในเรื่องที่นักการตลาดยุคใหม่น่าจะเจอก็คือ เรามักจะเจอ KPI ประหลาดๆ ที่ไม่น่าจะนับรวมเข้ามาใน KPI ของพวกเราเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
ทำ Content ไปทำไม ทำแล้วก็ไม่ได้ตังค์ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า
การผลิต Content อาจจะดูเป็นงานหนักงานเหนื่อยประหนึ่งคนใช้แรงงาน (จนต้องมานั่งตีอกชกหัวว่าทำอะไรไปวะ) บางคนอาจจะตั้งคำถามว่าทำไปทำไม บางคนทำสนุกๆ บางคนทำเพื่อประชาสัมพันธ์ตัวเอง บางคนรับจ้างเขาทำ บางคนขายครีม บางคนขายมือถือ แต่ไม่ว่าคุณจะผลิต Content ไปเพื่ออะไร ท้ายที่สุดแล้วทุกคนที่ทำต่างมี ‘เป้าหมาย’ ที่ต้องการบรรลุ
อ่านเพิ่มเติม “ทำ Content ไปทำไม ทำแล้วก็ไม่ได้ตังค์ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า”
